ای روان من تو دراین گردش افسانه ای خویش بینهایت در خلسه ای؟
ای دل! تورا بینهایت سیراب کرده ام.
ای تن ، تورا از عشق سر مست کرده ام.
کاری بیهوده است که اکنون، آسوده میکوشم دولت خود را بر شمارم،دولتی ندارم.
گاه در گذشته خویش چند دسته از خاطره ها را میجویم ، تا عاقبت برای خویشتن قصه ای بسازم، اما خود را درآن میان نیک نمیشناسم و زندگانی من ازخاطرها لبریز است.
آنچیزکه سربجیب تفکرفرو بردن میخوانندش ،برای من اجباریست.
دیگر لفظ تنهائی رادرک نمیکنم؛ در خود تنها بودن، همان دیگر نبودن است.
من خود تنها هستم !!!!
وانگهی جز در همه جا در خانه خود نیستم؛ و همواره اشتیاق مرا از خانه خود میراند.
زیباترین خاطرات جز همچون شکستگی سعادت در نظرم جلوه نکرده.
نا چیز ترین قطره ی آب، ولو اشک باشد، همینکه دست مرا مرطوب سازد، برای من گرانبهاترین حقیقت میگردد.
یا علی، مولایم گدای در خانه ات هستم
اما نان و خرما نمی خواهم
تشنه ام
تشنه ی جرعه ای از مهر و محبتت
همچون یتیم به درگاهت ناله کنم
یتیم نگاه پر نورت هستم
کاروان شب قدر نزدیک است
دست نوازشگرت را بر سرم بکش
و قلب ناآرامم را با نور مهرت جلا بده
تا شب قدر را با دلی آرام صبح کنم
یا کریم به گدای درگاهت رحم کن
دوست داشتم یه پست اختصاص بدم به دوتا ازدوستام که دراین راه کمکم کردند منتظرمهربانو بودم تا بیاد.
مهربانوجان ممنونم که به بزم شبانه من سرزدی و این بزم روبا شمع وجودت نورانی کردی.دلم میخواست اسم واقعی شما رو بنویسم ولی میدونم که راضی نیستی.من شاگرد شما هستم و شاگرد شما باقی میمانم زیرا که این علم را از شما دارم.یاد کلاس رایانه کار و آموزشگاه پویش بخیر.
ای بانوی مهر، مهربانو جان مهرت راهمیشه در دلم آبیاری میکنم تا شاداب بماند.
*****************************
برادرم محمد عزیزکه همیشه خودت رو بچه محل ابجی امام رضا معرفی میکنی از اینکه تو کارهای وبلاگ کمکم میکنی یه دنیا ممنونم درسته من شاگرد شما و تو کلاس درس شما نبودم اما از راه دور یه جورایی معلم من هستی و باراهنماییها ونظراهای قشنگی که میدی بزم شبانه من رو نورانی میکنی.
و با کمکهات به من ثابت کردی که هنوزهم ادمهای خوب و با صفا و با مرام با یه دل پاک تو دنیا وجود داره.
****************************
هر چند روز معلم نیست اما به بهانه روز اول مهردلم میخواد این شعرو این گلهارا با تمام مهربه مهربانوعزیز وبرادرم محمد عزیزوسراینده این شعرآقای غلامعباس امانی که دبیر ادبیاتم بود وهمه معلمها تقدیم کنم.
***************************
معلم گوهر دریای عشق است
شکوه منصب والای عشق است
معلم روح جاوید زمانست
بهشت دلکش زیبای عشق است
برای روح تاریک دل من
شفا بخش من و عیسای عشق است
خدایا خوب میدانی برای گفتن چه سخنی در خانه ات را میکوبم.
امده ام کمی گله و شکایت کنم، امده ام از تنهایم بگویم
اماجز سکوت چیزی بر زبانم جاری نمی شود، باخودم گفتم حالا که تا اینجا امده ام
چرا گله ؟
چرا شکایت؟
یادم امد انقدر در حقم لطف کرده ای که جای گله نمی ماند.
شکر تنها واژه ایست که با زبانم آشناست.
خدایا در این شبهای عزیز زبانی شکر گزار و دلی آرام وقلبی راضی و مطمئن به من عطا کن .
