اول سخنم رو با  (بسم الله رحمن رحیم ) قرنطینه کنم

چون چیزی که میخوام بنویسم به اندازه کلام خدا برام با ارزشه

میدونید دوستی با چی ارزش پیدا میکنه؟

یا اصلا دوستی خوب کدومه؟

یا به چه رابطه هایی میگن دوستی سالم و با ارزش؟

به عقیده من اگه میخوای یه دوست خوب داشته باشی باید از خدا بخوای

چون خدا میدونه که تو کجا ها ضعف داری میاد با یه دوست خوب همون کمبود رو برات جبران میکنه

حالا چطوری ؟

مثلا تو نمی تونی دروغ نگی بعد دوستت میگه دروغ نگو حتی مصلحتی

اگه تو به حرف دوستت عمل کردی پس بدون که اون دوستی واقیعیه چون اونو به چشم نصیحت نمی بینی یه حرف دوستانه بوده و تو هم با دل و جون میپذیری

اصلا دوستی یعنی تبادل خوبیها و پاکیها با یکدیگر

دوستی یعنی ببینی کجای کار دوستت میلنگه همون روبراش اصلاح کنی،حالا اون کمبودچه توحرفاش باشه چه تورفتارش

بعضی ها تعصب دارن که دوست باید حتما همجنس خود ادم باشه

اما به عقیده من اگه تو دلت فقط این باشه که ازدوستیها چیزهای خوب رو بگیری فرق نمی کنه دوستت مونث باشه یا مذکر، همشهریت باشه یا از یه جای دور ، همزبونت باشه یا با یه لهجه و یه فرهنگ دیگه

مهم اینه که بتونی باغبون دل دوستت بشی بعد هم گلهای قشنگ اون باغ رو با سخاوت تقدیم همدیگه کنید

صداقت ، امانت داری ، وفا ، مهر، صمیمیت، پاکی، دل بی کینه و یکرنگی همه اینا گلهای زیبای باغ یه دوستی سالم هستند و هدیه های اسمانی خدا

اگه یه روز حالت تغییر کنه ، یه روز احساس خوشحالی بهت دست بده ، یه روز احساس کنی دوتا بال برا پرواز کردن توآبی آسمون داری ، احساس کنی دلت شاده ، دلت راضیه ، احساس کنی خوشبخت ترازتو تو دنیا نیست ونبوده

احساس کنی همه خوبیهای اسمون مهربون برا تو پایین میاد، احساس کنی خدا بهترین ادمهاش رو به تو هدیه داده ، احساس کنی خدا داره باهات حرف میزنه یعنی احساس کنی حرفای دوستت بوی خدامیده، احساس کنی دلت غمی نداره، احساس کنی کسی هست برات دعا کنه به فکرت باشه اونم توجاهای خوب و مقدس ، احساس کنی هیچ غمی نداری از خدا حافظی، احساس کنی یه کسی نزدیکی دلت داری که همیشه بهت سرمیزنه، همیشه به فکرته ، اگه نباشی نگرانت میشه، اگه باشی افتخار میکنه، اگه بره ناراحت نمی شی،چون به وفاش ایمان داری که دوباره بر میگرده ، اگه بیاد سر مست میشی چون تشنه حرفاش و افکارش و حضورش هستی

 بدون که اون احساس همون هدیه ی اسمانی خداست. یه هدیه ی خدایی که درتو احساس خدایی بوجود میاره یه دوست خدایی که نشان و ردی از خدا داره . 

(کل این مطلب حرفایی بود که میخواستم به دوستم (شیدای او) بگم اما دنبال بهانه بودم، دنبال یه حس خوب خدایی میگشتم .

نمی دونم الان حرفام بویی از خدا داره یا نه فقط میدونم حرف دلم بود.

( شیدای او ) برام همون هدیه خدایی و همون احساس خدایی و همون دوست خداییه.

شیدای اقا امام عصر، شیدای آقا صاحب زمان، شیدای نرگس فاطمه، دل ما روهم شیدایی کرده شیدای همون غائب همیشه حاضر)

اخر مطلبم رو هم یا سخن همون خدای مهربون قرنطینه میکنم

((والمومنون و المومنات بعضهم اولیاء بعض یامرون بالمعروف و ینهون عن المنکر و یقیمون الصلاه ویوتون زکات و یطیعون الله ورسوله اولئک سیرحمهم الله ان الله عزیز حکیم))

((مردان و زنان مومن همه یار و دوستدار یکدیگرند خلق را به کار نیکو وادار و از کار زشت منع میکنند و نماز بپا میدارند و زکات می دهند و حکم خدا و رسول را اطاعت میکنند؛ آنان را البته خدا مشمول رحمت خود خواهد گردانید که خدا صاحب اقتدار و درست کردار است و نیکان را به نعمت و رحمت ابد می رساند.))

                                                                    (سوره توبه، آیه 71)