من بی مایه کجا و ، سخن از عشق کجا

مهر بی حد تو گستاخ بدین کارم کرد

من که بودم همه جا ذره ی دور از نظری

مهر صاحب نظران، نقطه ی پرگارم کرد

بسکه دل تشنه دیدار حرمخانه ی توست

حسرت کوی شفا بخش تو بیمارم کرد

یکی از دوستان خواسته در مورد این مکان برایش مطلب  و عکس بفرستم این پست اختصاصی را به همین علت گذاشتم تا وب من هم با این نام متبرک بشود.

  شوشتریکی از شهرهای قدیمی خوزستان است که دردل خود گنبدها وگلدسته های زیادی دارد .

در ضلع شرقی شهریکی از این گلدسته ها به نام علمدار کربلا مزین است. که مورد احترام مردم شهر میباشد.

این بقعه بافت دوره صفویه رادارد.ازساختمان وشواهد این چنین استنباط میشودکه زمانی محل دعای درویشان بوده وطبق گفته بزرگان شوشترشخصی حضرت عباس (ع) را در این مکان درخواب میبیند و از ان زمان به بعد این مکان به نام( مقام عباس) مشهور میشود.

روز هشتم محرم عزاداران،عاشقان و دلسوختگان این سلطان به صورت دسته های زنجیر زن و سینه زن به طرف این مکان مقدس روانه میشوند گویی که اینجا کربلایی دیگر است .

روزهای سه شنبه اینجا پذیرای زیارت کننده گان این حضرت است که به عشق سقای کربلادر بین الحرمین دل گرد حرمش طواف عشق میخورند. و حاجات خود را میطلبند.

اینجا کربلای من است. و کربلای هزاران عاشق جانسوخته و دلباخته

هر وقت صدایش میکنم پژواک صدایش را می شنوم که اجابتم میکند.

من در همین محله و در کنار همین گلدسته بزرگ شده ام و دوران کودکی خویش را بر شانه های احساس همین سلطان گذرانده ام . به این مکان عشق میورزم و این افتخار من را بس که بر روی سنگ مزار اجدادم حک شده (خادم ابا الفضل). و این خادمی ما را از هزاران پادشاهی بی نیاز کرده است.