تقدیم به پاییزی که بهارش به اذن او سبز میشود

پاییز را دوست دارم

چون فصل دلم پاییزیست

زرد!                   نارنجی !             قرمز!

زرد میشوم وقتی که به درازی راه می اندیشم .

نارنجی میشوم وقتی که از تو به تو میرسم.

قرمز میشوم وقتی که به خواب یاد تو فرو می روم.

نسیم نام تو گوش جانم را نوازش می دهد.

و شبنم حضور تو، خواب گران از چشمان منتظرم می رباید.

بزم دلم را با شمع یاد تو شاعر می کنم

و ظرف بلورین احساسم را با سنگ غیبت تو می شکنم

می نالم ، می شکنم و درعمق دریای یاد توغرق میشوم.

ای حس آشنا، پاییز یادت مدتهاست زیر پای دلم خش خش میکند.!!

آیا  برگ زردی از من زیر پای فصل حضورت هست تا به نای دلم نوایی برساند؟

آیا پاییزدلم را بهاری هست؟