از خدا خواستم عادتهاي زشت مرا ترك بدهد.

خدا فرمود:خودت بايد آنرا رها كني.

از او درخواست كردم فرزند معلولم را شفا دهد.

فرمود:لازم نيست،روحش سالم است،جسمش هم كه موقت است.

از او خواستم لااقل به من صبر عطا كند.

فرمود:صبر،حاصل سختي و رنج است.عطا كردني نيست،آموختني است.

گفتم:مرا خوشبخت كن.

فرمود:نعمت از من خوشتبخت شدن از تو.

از او خواستم مرا گرفتار دردوعذاب نكند.

فرمود:رنج از دلبستگيهاي دنيا جداوبه من نزديكترت ميكند.

از او خواستم روحم را رشد دهد.

فرمود:نه،تو خودت بايد رشد كني.

من فقط شاخ و برگ اضافي را هرس ميكنم تا بارور شوي.

از خدا خواستم كاري كند كه از زندگي لذت ببرم.

فرمود:براي اين كار من به تو زندگي دادهام.

از خدا خواستم كمكم كندهمان قدر كه او مرا دوست دارد ، كاري كند كه من هم ديگران را دوست بدارم.

خدا فرمود:آها،بالاخره اصل مطلب دستگيرت شد.