در خاطرم نشستي و حيران گريستم

هر چند سخت بود برايم نبودنت

اما چقدر ساده و آسان گريستم

چشمم ستاره بارتر از آسمان توست

يعقوب وار اي مه کنعان گريستم

بر انتحار موج ببين سالهاي سال

همراه شاهزاده ي طوفان گريستم

دردي برهنه همچو سر انگشت شاخه ها

بر سينه ام نشست و زمستان گريستم

از ترس اينکه خاطرت آزرده مي شود

چونان که شمع سوخته پنهان گريستم