عرض سلام و ادب و احترام دارم . ولادت حضرت موسي بن جعفر عليه السلام را خدمتتان تبريك عرض ميكنم . از بابت غيبتم معذرت ميخواهم .
خيلي از مطالبتان استفاده بردم . استنباطها و نتيجه گيريهايي كه ميكنيد خيلي جالب هستند . اما براي عرفان معناي دقيقتري لازم است همانطور كه خودتان فرموديد . دو جمله هست كه راهگشاي ما براي رسيدن به عرفان حقيقي است . من عرفكم فقد عرف الله ، و ، من عرف نفسه فقد عرف ربه . يك معرفتي هست كه با مطالعه و اضافه كردن معلومات ، انسان بدست مياورد . اما با درونش آنرا درك نكرده بعبارت ديگر يقين قلبي بهش ندارد . و اينكه چطور ميشود در درون بهش رسيد مبحثي را ميطلبد كه در اينجا نميگنجد .
اين جمله كه هر كس خودش را بشناسد خدا را شناخته ، در واقع مفهوم اين فرمايش حضرت علي را دارد كه : خدا رحمت كند كسي را كه ميداند از كجا آمده ، الان در كجاست و براي چه آمده و بعد از اين به كجا خواهد رفت . اينكه ما از اول خلقت كجا بوديم ، اين به دنيا آمدن و از دنيا رفتنمان چه مفهومي دارد و ... مطلب جديدي كه گذاشتم تقريبا گوياي قسمتي از اين مسئله است . خيليها كه ذائقه تصوف دارند هر جا اسمي از عرفان برده ميشود چنين برداشتي پيدا ميكنند كه منظور تصوف است . در حاليكه تصوف مثل آب گنديده اي است كه راه به اسلام و تشيع پيدا كرده و خراب و آلوده اش كرده . و هميشه مورد تنفير پيشوايان دين بوده است .
