سلام

مطلبتون بسيار زيبا و بدون نقص بود. به بهترين شكل آفتهاي راه حركت و سير الي الله رو بيان كرديد و بسيار زيبا خوف رو نوشتيد. اما كاش كمي هم از رجاء مينوشتيد. از اميد به رحمت واسعه الهي. از من جاهدو فينا.. از...

در جواب اين دوستمون هم كه فرمودند حركت تك بعدي بايد عرض كنم كه نگاه از بيرون به قضيه دقيقا همراه با همين برداشت خواهد بود. يعني نگاه كسي كه شايد برايش اتفاق نيفتاده باشد كه در مسيري يك راهزن تمام دارئيهايش را بدزدد و شخص در ميان راه بي زاد و توشه بماند، نه توان رفتن دارد و نه روي بازگشتن. ميماند در آن ميانه درمانده و مستاصل كه چه كند. شايد رفيق طريقي! استاد راه رفته اي بيايد و دستش را بگيرد و با خود ببرد! براي افرادي كه شايد اين دردهاي خرد كننده را نكشيدند شايد اينطور تلقي شود كه اينها حركت به سوي تكبعدي شدن است اما در اصل بعد مثبت قضيه در عمل مستتر است چرا كه تا حركتي نباشد و تا بعد مثبت قضيه صورت نگرفته باشد اين بعد قابل بيان نيست.

مصيبتهاي دنيا چقدر دردناك است؟؟ فكر نميكنم دردناك تر از مصيبت از دست دادن همسر و فرزند كوچك غمي بشود تصور كرد. اما چه ميشود كه شخصي غمهاي دنيا را فراموش ميكند و در غم خوابهاي راحت و دزدان قافله سخن ميگويد؟؟؟

به نظرم اين نوشته حركت به سوي تكبعدي شدن نيست. نگاهي است كه خوفش بيشتر از رجاء در آن نمود پيدا كرده.

البته خطاب به ليلا خانم عزيز هم عرض كنم كه كسي كه در جاده سير الي الله حركت ميكند قطعا زمين خوردن دارد. در جنگ با شيطان قطعا زخمي شدن وجود دارد اما مهم حركت است. مهم مسيري است كه انتخاب ميشود. راههاي گوناگوني انسان را به مرگ ميرسانند . مهم اين است كه كداميك را انتخاب كنيم.

اللهم وفقنا لما تحب و ترضي

يا علي

خواهي نشوي رسوا...!!