خيلي متن ناپخته اي بود..خيلي!!! هيچ احدي به اين صراحت نمي تونه راجع به كيت عشق و عقل سخن بگه!!! هيچ احدي...

ببينم چراغ خانه ي شما راه را از چاه مي داند و نيك را از بد تشخيص مي دهد و بين دشمن و دوست فرق مي گذارد!؟ شايد چراغ شما خارجي باشد براي ما كه از اين كارها نمي كند... پس خاصيت چراغ اين نيست ليلي( شايد خاصي عقل اين باشد و چون چراغ در ادبيات فارسي يك اسم است نه صفت حتي نتوانستم قبول كنم ه تو صفت جايگزين اسم به كار برده اي!!!)

آدمي كه راهنماي راهش عقل است و چاشني عشق را به كار مي برد ( يا بالعكس) خود را در آتش نمي اندازد تا بسوزد و هيچ از او باقي نماند تا به انتهاي راه برسد...بلكه... بعد از وصال مي سوزد!!! تفاوت اين ها با هم مثل تفاوت ميان ماه من تا ماه گردون است!!!

راستي ابراهيم پا در عشق نگذاشت پا در آتش عشق گذاشت!!! و سوز آتش گلستان نشد چرا كه عاشق در گلستان هم باشد همواره مي سوزد فقط شعله هاي آتش بود كه گلستان شد!!!

پخته تر و پر انديشه تر بنويس...