زینب سلام الله مدال افتخاری که بر سینه اسلام تا ابد میدرخشد و باقی خواهد ماند.
وزینب این مدال را کسب نکرد مگر در مقام صبر
کی میدونه صبر زینبی یعنی چه؟؟ همون صبری که بعد از اون همه مصیبت،( ما رایت الاجمیلا) سر داد.
تا حالا شده از خدا صبر زینبی طلب کنی ؟؟ زبونی نه ها !
چند وقتیه با خودم درگیرم، دلم میخواد از ته دل بگم که خدایامن هم هستم  اما تا به این آیه میرسم ته دلم میلرزه
«احسب الناس ان یترکوا أن یقولوا آمنا و هم لا یفتنون*و لقد فتنا الذین من قبلهم» (عنکبوت/2و3)
آیا مردم چنین پندارند که به صرف اینکه گفتند ایمان آوردیم، رها شوند؛و{بر این ادعا}هیچ امتحان نشوند؟
وهمانا که ماامتهایی که پیش ازاینان بودند رابه آزمایش آوردیم تا خداوند راستگویان راازدروغگویان کاملاً معلوم سازد.جدایی سره از ناسره...
آخه امام صادق(ع) گفتند: صبر نسبت به ایمان همچون سر نسبت به بدن است،که اگر سر از بین رود بدن هم از بین رود
و همچنین اگر صبر از بین رود ایمان از بین رفته است.(اصول کافی)
خب،حالا که صبر اولین پله رسیدن به ایمان شد، تا انتخابش نکنم و از خدا نخوام چطوری میتونم پا به پله های بعدی بزارم؟
باز امام صادق(ع) گفتند:صبر بر مصائب و سختیها سنتی است که بنده مؤمن باید از امام خودش داشته باشد
تا خداوند برای او فرج حاصل کند.
به نظرتون زینب (س)،(ما رایت الا جمیلا) رو در چه حالتی گفتند؟
اول واقعه کربلا؟ نه! در گودی قتله گاه؟  نه! رو تل زینبه ؟ بازم نه! برات میگم.دقیقاً بعد از اینکه آزمایش شد.
درسته در مجلس ابن زیاد( لعنة الله علیه)؛ همون لحظه که اون ملعون پرسید:یا زینب! کیف رایت صنع الله باخیک و اهل بیتک؟
و اینجا بود که زینب با افتخار سر داد( ماجز زیبایی چیزی ندیدیم). و صبر، زینتِ زینب شد
اما فرج که امام صادق فرمودند ، اینجا برای زینب(س) حاصل نشد.
درزیارت حضرت میخونیم:(السلام علیکَِ یا من ظهرت محبتها للحسین المظلوم فی موارد العدیدةٍ، و تحمل المصائب المحرقة للقلوب مع تحملاتٍ شدیدة) امام حسین(ع) سوای برادر،بر زینب (س)امام هم بود.
و زینب(س) باز طبق گفته امام صادق(ع)که فرمودند: یکدیگر را به صبر و استقامت سفارش کنید و مرابطه کنید.که مرابطه را پایدار ماندن با امام  و اصل پذیرش ولایت تعبیر کردند،ثابت قدم ماند.
اما اینجا هم برای حضرت فرج حاصل نشد.در فراز دیگری از زیارتشون میخونیم: السلام علیکِ ایتها البعیدة عن الاوطان،السلام علیکِ ایتها الاسیرة فی البلدان،اسلام علیکِ ایتها المتحیزة فی خرابة الشام
سلام بر بانوی دور از وطنها...بانوی اسارت رفته ی در شهرها و سرزمینها....بانویی که جای گرفتی در ویرانه و خرابه ی شام. پس فرج کی حاصل شد؟؟
به تعبیرمن،حضرت تا زمانی که زنده بودند فرج براشون حاصل نشد.ولی یک لحظه دست از مجاهده بر نداشت. و با تمام وجود بر این مصائب در راه ولایت صبر رو پیشه کرد.
                 حیا دریا و عصمت چون صدف،شالوده مطلب      علی دریا،صدف زهراء،یگانه گوهرش زینب
چند روزیه به این فراز دعای عهد که میرسم ( اللهم اجعلنی من انصارهِ و اعوانهِ).  می مونم
میگم آخه چطور من که بر گرفتاریها و شدائد صبر ندارم و زودی به جزع و وزع میافتم چطوری میتونم ادعا کنم که ( اللهم اجعلنی من انصارهِ و اعوانهِ).؟؟‏!! یا چطوری بخوام که(اللهم ارنی الطلعتة الرشیدة)؟؟!!
آخه خدا با دلم کار داره، صداقت......
خب حالا من هم (صبر زینبی) میخوام. دلم میخواد ازته دل بگم خدایا من هم هستم. اما از زبان تا دل فرسنگها راهه؛
                                راهی که فقط با صبر معنی میشه، اونم صبر زینبی...